Дьерское Της ιδρύεται με διάταγμα του Αγίου Στεφάνου κατά την περίοδο από το 1000 από το 1009 έτος. Με αυτή τη φορά αφορούν και την κατασκευή дьерской Βασιλική. Για αιώνες έχει κερδίσει νέα χαρακτηριστικά, αλλά από την αρχή της κατασκευής ήταν μια трехнефный ναό με υψηλό βωμό. Σε 1257-1267 χρόνια με τον επίσκοπο Омоде η βασιλική υπήρχαν πύργοι. Κατά τη διάρκεια епископства Яноша Хидервари (1386-1415) στο νότιο τμήμα προστέθηκε παρεκκλήσι στο μανχάταν, όπου και σήμερα φυλάσσονται τα λείψανα του βασιλιά του Αγίου Λάζλο. και με το πρόσφατα εγκατεστημένο ταφόπλακα του Μακαριστού επισκόπου Вильмоша Апора.

Το 16ο αιώνα κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής βασιλική έχασε τους πύργους: το ένα έχει καταστραφεί κατά το έτος 1526 κατά τη διάρκεια της μάχης, μια στο 1580 έτος κατέστρεψε την ισχυρή έκρηξη που χρησιμοποιήθηκε από τους τούρκους ως οπλοστάσιο. Μετά από μισό αιώνα την αποκατάσταση βασιλική ανέλαβε ιταλός αρχιτέκτονας Τζοβάνι Μπατίστα Rawa κατόπιν αιτήσεως του επισκόπου Дьердя Драшковича. Ο πύργος και το σκευοφυλάκιο χτίστηκαν ήδη κατά τον επίσκοπο Дьерде Сичени (1659-1681), μπαρόκ εσωτερικά του – όταν Ференце Зичи (1743-1783), και η κλασική πρόσοψη – Jakob Хандлер σε 1823-μ. μ. Στις αρχές του ΕΙΚΟΣΤΟΎ αιώνα η εκκλησία πήρε ο θόλος με неороманскими στοιχεία. Κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου πολέμου η οροφή έχει καταστραφεί, η αποκατάσταση της έγινε στο 1968-1972 gg

Έργα σχεδιασμού δημιουργηθεί Хефеле Менхертом, τοιχογραφίες και μέρος των σχεδίων του βωμού – Franz Anton Маульберч με подмастерьями. Η κατασκευή και γλυπτά έχουν κατασκευαστεί στο εργαστήριο της βιέννης Йожефа Готшала. Κύρια διακόσμηση βωμό της βόρειας κυρίως ναού είναι η εικόνα Της Παναγίας, γιορτή που προσελκύει πολλούς προσκυνητές.